به نام مینای عدالتی

همیشه روحیه ای داشته ام که هرچقدر هم از دیده خون دل بر روی ما رود، باز تسلیم نشوم و مبارزه کنم. بعد از 88 حضورم بیشترین جنگیدن بود فکر می کردم باید باشیم تا راه گم نشود تا عقیده بماند تا به حساب بیایم و واقعا همین بود بارها و بارها صرف حضور ما کافی به نام مینای عدالتی...ادامه مطلب

گم کرده دل هرآینه در جست و جو بود خواب خیلی کوتاهی دیدم که یک پسر شش هفت ساله دارم، مراقبش بودم و دلم برایش می تپید، لاغر بود و خجالتی و به غایت دوست داشتنی. شیرینی این حس بعد از چند ساعت که ازین خواب گذشته هنوز زیر زبانم است. راستش را بگویم توی خواب به نام مینای عدالتی...ادامه مطلب

همیشه دلم میخواسته در زندگی ام در مواجهه با توالی اتفاق ها قرار بگیرم. همیشه توی ذهنم بزرگسالی ام را یا  آینده را دنیای پر از اتفاق می دیدم. خودم را در توده ای از ماجراهای مختلف بزرگ، عمیق، سخت و پیچیده تصور می کردم و می کنم. ماجراهایی که نه فقط ختم به نام مینای عدالتی...ادامه مطلب

دوست عزیزی دارم که درگیر بیماری مهلکی شده که از وقتی شنیده‌ام دنیا برایم از حرکت ایستاده است و احتمالاً برای او. هرروز توی سرم هزار خیال کج و فکر ناگوار سکنی دارند. هرکس که زبان باز می‌کند به شکایت از اوضاع خودش یا غصه‌هایی که دارد یا از خستگی‌هایش به نام مینای عدالتی...ادامه مطلب

سالهای دبستان مسیر هر روزه‌ام خیابان فلسطین جنوبی بود، یادم که نیست ولی لابد آن‌موقع‌ها سرخوشانه می‌رفتم و می آمدم. یادم می آید یک‌بار یک هزاری نوی سبز دیدم افتاده گوشۀ پیاده‌رو. احتمالاً برش نداشتم اما آنقدر برای منِ هشت‌نه‌ساله شگفت‌انگیز بوده یا ش به نام مینای عدالتی...ادامه مطلب

همیشه دوره‌هایی که بیشترین ترافیک کاری را داشته‌ام  پیشامدهایی که همیشه منتظرشان بوده ام نیز هم‌زمان برایم رخ داده‌اند. تجربه‌هایی که دوست داشتم در خلوت‌ترین روزهایم تنها دغدغه ام می شدند و سر حوصله و با وسواس و بی‌نقص ذره ذره خوشی‌شان می‌چشیدم حالا به نام مینای عدالتی...ادامه مطلب

به خودم مي گويم بنويس، از روزهايي كه بر تو رفته بنويس. رنج هايي كه كشيدي را ثبت كن و آورده ها را، آنچه ميخواستي بشود و نشد را و نقشه هاي بر باد را رفته ، همه اينها با چاشني تشبيه و استعاره نوشته خوبي را مي سازد، آن وقت حس مي كني كه يك نويسنده هستي و به وجد مي آيي، بعد  راضي و سرخوش مطلب را پست مي كني و شك نداري همان يكي دوتا مخاطب هم تحسين ميكنند و تشويق. اما هيچ وقت از آينده ننوشتم يا از آرزوهايم و يا خيالاتم كه درونشان اتفاقات با جزييات كامل رخ مي دهند و منطقه امني است توي ذهنم كه تنها قهرمانش منم. هميشه ترسي با من بوده كه اگر از آرزوهايم و خواسته هايم در آينده حرف بزنم اتفاق نيفتند و ممكن نشود انگار كه روزگار منتظر فرصت باشد تا حاليم كند كه قرار نيست ير وفق مرادم باشد پس بهترين راه شايد پنهان كردن مراد باشد. البته هيچ وقت برعكسش ثابت نشد و هزاران نقشه اي كه فروخوردمشان هم واقعي نشدند و  من ماندم و انبوه آرزوهايي كه در سكوت زاده ميشدند در همان سكوت دفن. فقط اين نيست ، از آينده نوشتن از آرزو نوشتن و از خواسته گفتن جرئت مي خواهد، شجاعتي كه از قضاوت شدن نهراسي از اينكه مبادا تو را در حد و اندازه خواسته ات نبينند خوف نكني از اينكه خودت بعدا به بلند پروازي خودت نخندي يا دلت به حال خودت نسوزد كه چه فكر مي كردي و چه شد نترسي  و خفه خون نگيري ... درست مثل همين حالا... + نوشته شده در جمعه به نام مینای عدالتی...ادامه مطلب

تلنبار که بشوند روی هم اینجوری می شوی ...پر از حس تهوع ، ته هر اس ام اس یا جواب هر سوالی را می خواهی بدهی که حالم دارد  بهم می خورد می فهمی لعنتی ؟اردیبهشت دارد تمام می شود و حالم همچنان بد است و هم چنان تلنبار شده اند همه چیز روی دوشم و کمرم هم حتی به نام مینای عدالتی...ادامه مطلب

نوشتن همیشه برایم آرزویی بود که محقق نشد، حتی خوب یادم است که دبستانی بودم و  پاسخ سئوال معرف بزرگ شدی میخوای چی کاره باشی را با ذوق نویسنده می دادم ، بزرگتر که شدم فهمیدم به چشم بقیه آنقدرها هم جذاب نیست پاسخ را عوض کردم احتمالا چون از همان وقت ها ب به نام مینای عدالتی...ادامه مطلب

امروز آمدم تا برخی جامانده های پست قبل رو اضافه کنم و بروم، راستش را بگویم حتی دنبال اسم هم هستم برای اینجا داشتم فکر می کردم یک بازگشت به گذشته لازم است وبلاگ گرایی نو شاید ، همه باید برگردند این نهضت باید از سر گرفته شود شبکه های اجتماعی نتوانستند به نام مینای عدالتی...ادامه مطلب